Motyw nieszczęśliwej miłości w „Granicy” Nałkowskiej Przez admin 14 czerwca, 2023 10 sierpnia, 2023 Ostatnim dziełem, na omówieniu którego chciałbym zakończyć dzisiejsze rozważania, jest „Granica”. Najogólniejszą definicją Weltschmerz jest ból istnienia z powodu świata. Poniżej postaram się przybliżyć ten termin. Bohater romantyczny bardzo często pada ofiarą bólu świata. Zazwyczaj dzieje się to z powodu nieszczęśliwej miłości – choć niekoniecznie nieodwzajemnionej. To właśnie niespełniona miłość w największym Analizując wnikliwie tekst dramatu, można zauważyć, że Romeo podchodzi do miłości w sposób sentymentalny. W rozważaniach na temat swojego uczucia używa poetyckich sformułowań, buduje długie kwieciste zdania. Jest patetyczny i nieco sztuczny. Jego postępowanie zmienia się, gdy na drodze do szczęścia stają coraz trudniejsze do Motyw: Miłość. Motyw ten posiada również swe bardziej specyficzne wcielenia. Tym zaś, najbardziej ogólnym, zaznaczamy najogólniejsze wypowiedzi, czym jest miłość (która przecież, jak wiadomo, nie jedno ma imię). Uwzględniamy też charakterystyczne lub/i ciekawe sytuacje, w których uczucie to ujawnia się. Motyw miłości w Zbrodni i karze. Miłość Soni i Rodiona jest uczuciem głębokim, choć naznaczonym trudnymi doświadczeniami. Sonia należy do wyjątkowo szlachetnych postaci, mimo że życie jej nie oszczędzało. Była córką pijaka, z przymusu pracowała jako prostytutka. Pełna jest jednak dobroci, pokory i empatii. Motyw miłości jest najbardziej znaczącym i głównym z wątków epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”. Choć mamy w dziele wiele jej odmian – miłość do ojczyzny, do bratanka, do stryja, to jednak najważniejszą jest ta miedzy kobietą a mężczyzną. W utworze odnajdziemy kilka związków miłosnych, z których najistotniejszym z . Jesteś w: Motyw miłości „Antygona” Sofoklesa Miłość ukazaną w „Antygonie” można rozpatrywać dwojako: jako wszechpotężne uczucie będące motorem działań bohaterów, ale jednocześnie prowadzące do ich zguby. Zarówno Antygona, jak i Hajmon kochali tak silnie, że postanowili ponieść ofiarę ze swojego życia, choć każde w innym rozumieniu: „Miłości – ni bóg nie ujdzie przed twoim nawałem” Hajmon nie wyobrażał sobie dalszego życia bez ukochanej i tak jak ona popełnił samobójstwo. Antygona kierowała się sercem (miłością do brata) i nie mogła postąpić wbrew temu, co czuła. Godziłoby to w jej system wartości i przeczyło sumieniu.„Dzieje Tristana i Izoldy” W utworze mamy przykład jednego z najbardziej dramatycznych trójkątów miłosnych, skutków miłości zrodzonej z magii, przeklętej, fatalnej. Tragiczny skutek pomyłki - wypicia napoju miłosnego - zmienia wzorowego rycerza w wiarołomcę i grzesznika, a dobrze wychowaną potomkinię królów w zwykłą cudzołożnicę, wykorzystującą spryt i podstęp w dążeniu do spełnienia. „Romeo i Julia” Williama Szekspira Historia Romea i Julii, jest chyba, prócz ich średniowiecznych przodków – Tristana i Izoldy, jedną z najbardziej znanych opowieści o nieszczęśliwej miłości „od pierwszego wejrzenia”, niezważającej na przeciwności losu, lecz walczącej o spełnienie. „Cierpienia młodego Wertera” Goethego Miłość między Lottą a Werterem jest uczuciem, które od pierwszej chwili nie może mieć szczęśliwego zakończenia. Dziewczyna jest zaręczona z innym mężczyzną i pozostaje mu wierna. Uczucie całkowicie wypełnia serce młodzieńca i zmienia jego świat. Z czasem staje się dla niego obsesją i destrukcyjnie wpływa na jego psychikę. Nękany niemożnością spełnienia swoich pragnień, dokonuje tragicznego wyboru – popełnia samobójstwo. Lotta dopiero w obliczu zakończenia znajomości z Werterem, rozumie ile znaczy jego obecność w jej życiu. Decyduje się jednak zrezygnować z tych uczuć dla dobra małżeństwa z Albertem, którego szanuje i 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Joseph Bediér Dzieje Tristana i Izoldy Miłość tytułowych bohaterów jest związana z wypiciem przez nich miłosnego napoju. Nie jest to szczęśliwy związek, bo niszczy małżeństwo Izoldy i Marka. Miłość ta nie jest więc akceptowana, kochankowie muszą uciekać i ukrywać się, początkowo grozi im śmierć. Ich uczucie doprowadza do zdrady, rani człowieka, który naprawdę kocha (król Marek), a także wpędza ich samych w kłopoty. Jednak jak się okazuje trwa nawet po śmierci kochanków. Jest to miłość tristaniczna – bardzo namiętna, spontaniczna, głęboka, ale jednocześnie łamiąca obyczaje i konwenanse. Juliusz Słowacki Kordian Tytułowy bohater jako młody chłopak jest zakochany w starszej Laurze. Jednak kobieta go odrzuca, a nawet trochę z niego szydzi. Kordian, odczuwający „ból istnienia”, postanawia popełnić samobójstwo. Kilka lat później miłość znów go rozczarowuje. We Włoszech poznaje Wiolettę, która przestaje go kochać, gdy Kordian traci pieniądze. Bohater zauważa, że nie ma bezinteresownej miłości, zostaje dwukrotnie odrzucony. Doświadczenie nieszczęśliwej miłości jest jedną z cech bohatera werterycznego. Antoni Malczewski Maria Maria i Wacław byli w sobie zakochani, jednak ich uczuciu sprzeciwiał się Wojewoda – ojciec mężczyzny. Wysłał Miecznika i Wacława na wojnę, a dziewczynę kazał utopić mordercom. Gdy mąż Marii zobaczył ją martwą, wpadł w rozpacz i zabił swojego ojca. Postąpił tak, bo jako bohater bajroniczny był w stanie zrobić wszystko w imię miłości, nawet zemścić się na własnym ojcu. Fabuła nie jest jedynie fikcją. Autor nawiązał do wydarzenia, które miało miejsce na Ukrainie w 2. połowie XVIII wieku. Doszło wtedy do ślubu Szczęsnego Potockiego z niżej urodzoną Gertrudą Komorowską. Ojciec mężczyzny kazał porwać Gertrudę – dziewczyna została uduszona, a jej ciało wrzucono do wody. Bolesław Prus Lalka Stanisław Wokulski jest nieszczęśliwie zakochany w Izabeli Łęckiej. Kobietę cechują obojętność i chłód, nie potrafi docenić miłości. Instytucję małżeństwa wiąże jedynie z pieniędzmi. Umie się co najwyżej zachwycić posągiem Apollina, a Wokulskiego ignoruje. Gdy między bohaterami dochodzi do zaręczyn, postępowanie kobiety nadal rani, np. flirtuje ze Starskim. Wokulski jest natomiast idealistą miłości, nie może przestać kochać Izabeli i nie potrafi poradzić sobie z tym uczuciem. Próbuje nawet popełnić samobójstwo. Jest to po części miłość romantyczna – bardzo silne nieszczęśliwe uczucie popychające w stronę samobójstwa. Stefan Żeromski Ludzie bezdomni Miłość Tomasza i Joasi rozkwita powoli. Kobieta od razu się zakochuje, ale Judym jest bardziej zafascynowany Natalią Orszeńską. Z czasem Joasia staje się dla niego atrakcyjną kobietą i partnerką intelektualną, Tomasz idealizuje ją i coraz bardziej kocha (w sposób romantyczny). Praca sprawia, że opuszcza Cisy. Mimo że bohater tęskni i żywi prawdziwe uczucie, to decyduje się poświęcić na rzecz innych. Tomasz i Joasia oddalają się od siebie, jest to powodem ich cierpienia. Kobieta jednak nic nie robi, żeby odzyskać ukochanego. Możliwe, że rozumie posłannictwo doktora, a może nie pozwala jej na to duma. W każdym razie miłość jest niespełniona. Inne przykłady literackie: Mitologia grecka (pełna cierpień miłość echo do Narcyza, miłość Dejaniry do Heraklesa prowadząca do tragicznego końca) William Szekspir Romeo i Julia (miłość zakończona śmiercią kochanków)Johann Wolfgang Goethe Cierpienia młodego Wertera (niespełnione uczucie miłości – powód samobójstwa)George Byron Giaur (miłość zakończona śmiercią Leili, niewygasające uczucie Giaura)Adam Mickiewicz Romantyczność (ból po stracie miłości)Adam Mickiewicz Dziady, cz. IV (miłość romantyczna)Adam Mickiewicz Konrad Wallenrod (wywyższenie dobra ojczyzny ponad miłość)Juliusz Słowacki Balladyna (niefortunne zakochanie się Goplany w Grabcu, niemożliwa do spełnienia miłość Filona do martwej Aliny)Juliusz Słowacki Arab (niszczenie cudzej miłości)Zofia Nałkowska Granica (odrzucenie miłości powodem do zemsty)Halina Poświatowska *** [Jestem Julią] (miłość sprawiająca ból)Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Miłość (utrata miłości)Antoni Słonimski Żal (tęsknota za miłością) Wypracowania Wszechobecny motyw miłości – wykaż, że jest ujmowany odmiennie przez twórców dzieł literackich i filmowych. Różne oblicza miłości w literaturze starożytności, średniowiecza, renesansu Analiza miłości u Karpińskiego w wierszu "Przypomnienie dawnej miłości" oraz z fragmentu monologu Gustawa z "Dziadów motyw idealnej i wyidealizowanej miłosci Motyw miłości nieszczęśliwej Motyw nieszczęśliwej miłości - opracowanieOgólnie o problemieMotyw nieszczęśliwej miłości w literaturzeMotyw miłości nieszczęśliwej w filmieMotyw miłości nieszczęśliwej w malarstwieMotyw miłości nieszczęśliwej w muzyceSłowniczek pojęć Nawiązania do utworów Ballady Mickiewicza Cierpienia młodego Wertera Dziady IV Dzieje Tristana i Izoldy Granica Konrad Wallenrod Kordian Lalka Ludzie bezdomni . Zmieniany 2 raz(y). Ostatnia zmiana 2013-02-13 22:38 przez nelly0601. yy ale o co chodzi;>> temat łatwy CytatAGA70 yy ale o co chodzi;>> temat łatwy fajny prosty temat rzeka;-) łojejku, temat marzenie ale banał ;d mnóstwo takich miłości jest ;d u Norwida coś znajdziesz, u Mickiewicza, Słowacki, romantyzm studnia bez dna ) ale nadal nei wiem czego to temat ;] aaa no to naprawde banalny ten temat ) a egzaminiach gimanzjalnych pare lat temu taki był Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2010-03-01 16:05 przez AGA70. zapewne matury? już nie wspominając o ukochanym Werterze Ja mam " czy milosc szczesliwa jest atrakcyjna" ^^ Cytatmario7358 lalka - bolesław prus... a Prus to nie pozytywizm ? ja miałam fajny,DRUGA WOJNA ŚWIATOWA W LITERATURZE,CZY MY JESTESMY LUDZIE DOBRZY??ODPOWIEDZ NA PYTANIE ZADAN W KSIĄŻCE PT,,PROSZE PAŃSTWA DO GAZU"" wodę lać można z tydzień Przykro nam, ale tylko zarejestrowane osoby mogą pisać na tym forum. Jesteś w: Motyw miłości Pisarz zasygnalizował w utworze problem cierpień ludzi w małżeństwie bez miłości. Niespełnieni w związku się rodzice Klary, nieszczęście jest również udziałem Radosta i Dobrójskiej – rozdzielonych w młodości poprzez decyzję rodziców. Cierpieliby również Gustaw i Aniela, gdyby nie pojawiło się między nimi uczucie. Choć dzieło nie jest tragiczną historią, to jednak nakreśla negatywne konsekwencje praw w czasach, gdy o przyszłości ludzi nie decydowali oni sami, lecz rodzice i stosunki społeczno-majątkowe. „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza Wątek miłosny jest najważniejszy i najbardziej znaczący w dziele, zaznaczający się wyraźnie we wszystkich księgach. Zarzewiem konfliktu między rodami była miłość Jacka Soplicy do Ewy Horeszkówny. Zakończona nieszczęśliwie i nigdy niespełniona doprowadza Jacka do zbrodni, a w następstwie do przywdziana habitu bernardyna. Najważniejsza miłość w dziele to jednak rodzące się uczucie między potomkami Ewy i Jacka, Zosią i Tadeuszem, mające tym szczęśliwy finał i kończące spór między rodzinami. W Panu Tadeuszu mamy miłość szczęśliwą, która jest swoistym dopełnieniem burzliwej i nieszczęśliwej miłości Jacka i Ewy. Po wielu latach ich dzieci zakochują się w sobie i doprowadzają tym samym do pogodzenia zwaśnionych rodów, niczym szekspirowska para Romeo i Julia. Jednak w tym przypadku nie ma samobójczej śmierci kochanków. Para staje na ślubnym kobiercu. Miłość Tadeusza i Zosi zaskakuje szczerością i prawdziwością uczuć, oboje nawzajem się uzupełniają i rozumieją. Jako para mogą stanowić wzorzec miłości 1 2 3 4 5 6 7 18 lipca 2022 W literaturze konkretne motywy cieszą się szczególną popularnością. Przykładem może być chociażby motyw matki, domu rodzinnego, dziecka, samotności, śmierci, nieszczęśliwej miłości czy motyw anioła. Tego rodzaju motywy często realizują lektury szkolne. Do chętnie wykorzystywanych motywów należy również motyw femme fatale w literaturze, który rozpalał i nadal rozpala wyobraźnię wielu różnych twórców. Co to jest motyw kobiety fatalnej? W jakich utworach się pojawia? Jak zmieniał się na przestrzeni kolejnych epok literackich? Dowiedz się więcej na ten temat! Czym jest motyw kobiety fatalnej (femme fatale)? Femme fatale – kobieta fatalna – to postać w literaturze i kinie, której działania zmierzają do wykorzystania mężczyzny, żeby osiągnąć własne cele. Kobieta fatalna w literaturze jest najczęściej przedstawiana jako pozbawiona skrupułów, samolubna i skupiona wyłącznie na realizacji swojego celu. Femme fatale zwykle ostatecznie sprowadza katastrofę na mężczyzn, z którymi wchodzi w jakiekolwiek związki. Oczywiście w różnych dziełach literackich motyw femme fatale był realizowany na wiele sposobów, ale zwykle relacja z kobietą fatalną była dla mężczyzny brzemienna w negatywne skutki. Kobieta fatalna wyróżnia się często niezwykłą, oryginalną urodą oraz nietuzinkową osobowością, którą oczarowuje mężczyzn. Femme fatale: przykłady w literaturze Motyw kobiety fatalnej w literaturze szczególną popularność zdobył w okresie Młodej Polski. W literaturze młodopolskiej femme fatale była bezwzględną modliszką, która wykorzystując swoje atuty, miała zgubny wpływ na mężczyzn. Warto jednak zaznaczyć, że w rzeczywistości pojawiał się w dziełach twórców różnych epok literackich Nic dziwnego – związki międzyludzkie to bardzo wdzięczny temat, który spotyka się z zainteresowaniem szerokiego grona czytelników. Motyw femme fatale występował nawet w Biblii, na przykład w historii o Samsonie, którego zdradziła ukochana kobieta, w wyniku czego mężczyzna stracił swoją nadludzką siłę. Do sztandarowych przykładów motywu femme fatale w literaturze należą: Zobacz także: czym charakteryzuje się literatura feministyczna? Podpowiadamy! Lady Makbet z tragedii Williama Szekspira „Makbet”. To kobieta ambitna, uparcie dążąca do osiągnięcia założonych celów. To między innymi pod jej silnym wpływem Makbet decyduje się na zabójstwo prawowitego króla Szkocji. Jagna z „Chłopów” Władysława Reymonta. Jagna to najpiękniejsza dziewczyna we wsi, która ma ogromne powodzenie ze względu na swoją niesamowitą urodę. Matka Jagny chce dla niej dobrego zamążpójścia, dlatego decyduje się wydać dziewczynę za Borynę – starszego mężczyznę, który jest najbogatszym chłopem w lokalnej społeczności oraz jej przewodnikiem. Jagna miała romans z Antkiem – synem Boryny i organistą. Ostatecznie zostaje wygnana ze wsi. Dziewczyna nie odnajduje się zwyczajnym życiu, jest beztroska, a romanse z mężczyznami pozwalają jej oderwać się od rzeczywistości. Emma z „Pani Bovary” Gustave’a Flauberta. Emma swoje dzieciństwo spędziła w klasztorze, gdzie zaczytywała się w powieściach, które mocno wpłynęły na sposób postrzegania przez nią życia. Małżeństwo okazało się dla niej wielkim rozczarowaniem, co pchało bohaterkę w ramiona kolejnych mężczyzn. Ostatecznie, przez swoje liczne romanse, Emma popadła w poważne kłopoty finansowe. Nie widząc innego wyjścia z sytuacji, popełniła samobójstwo. Femme fatale w literaturze polskiej Kobiety femme fatale w literaturze polskiej pojawiały się w różnych epokach. Bardzo często były przedstawiane jednoznacznie negatywnie – twórcy nie zawsze zagłębiali się w psychologiczną stronę postępowania opisywanych postaci. Do najważniejszych obrazów femme fatale w literaturze polskiej zalicza się oczywiście Izabelę Łęcką z powieści „Lalka” Bolesława Prusa. Łęcka to niesamowicie piękna, młoda arystokratka, której rodzina ma poważne problemy finansowe. Mimo dobrego wykształcenia i zainteresowania literaturą, była kobietą oderwaną od rzeczywistości, która decyduje się wyjść za mąż za zakochanego w niej Stanisława Wokulskiego głównie ze względów materialnych. Wokulski dla Łęckiej jest gotów na wiele poświęceń – sprzedał nawet swój sklep, żeby wyjść z warstwy społecznej kupców i być bardziej „godnym” ręki arystokratki. Ostatecznie podsłuchał rozmowę Izabeli z jej kuzynem (mówili po angielsku myśląc, że Wokulski nie zna tego języka), w której kobieta go obrażała, co doprowadziło bohatera do podjęcia próby samobójczej. Wokulski to postać jednoznacznie pozytywna – zaradny, ciężko pracujący mężczyzna, sprawiedliwy dla swoich pracowników, wrażliwy na krzywdę i niedolę innych oraz interesujący się nauką. Izabela Łęcka absolutnie nie wzbudza sympatii czytelnika – jest wyrachowana i myśli przede wszystkim osobie. Innym przykładem femme fatale w literaturze polskiej jest Balladyna – główna bohaterka dramatu romantycznego Juliusza Słowackiego pod tym samym tytułem. Balladyna nie cofnie się przed niczym, żeby osiągnąć swoje cele. Zabija siostrę – Alinę i dzięki temu wygrywa rywalizację o serce księcia Kirkora. Ambitna Balladyna jednak na tym nie poprzestaje. Wdaje się w romans z Kostrynem, rycerzem męża. Razem wyruszają na wyprawę do Gniezna, która ma im umożliwić objęcie królewskiej władzy. Kostryn pokonuje armię Kirkora, który ostatecznie ginie. Balladyna decyduje się jednak również na uśmiercenie swojego kochanka i dzięki temu zostaje królową. Kobieta wykorzystywała mężczyzn do swoich celów, a kiedy przestawali jej być potrzebny, bez skrupułów się ich pozbywała. Femme fatale w literaturze współczesnej Femme fatale to motyw, który jest chętnie wykorzystywany także w literaturze współczesnej. Kobieta fatalna często jest główną bohaterką romansów, ale zwykle spotkanie na jej drodze prawdziwej miłości ostatecznie zmienia nastawienie postaci, która otwiera się na nowego mężczyznę. Oczywiście sposób, w jaki motyw realizuje się w poszczególnych utworach, to kwestia indywidualna i w dużej mierze uzależniona od wizji pisarza. Podsumowując: motyw kobiety fatalnej pojawiał się w literaturze już od czasów starożytnych. Femme fatale to postać, która zdradza mężczyznę (tak jak Dalila Samsona), wykorzystuje go do osiągnięcia własnych celów (tak jak Balladyna Kostryna) i prowadzi ostatecznie do jego upadku (tak jak Izabela Łęcka spowodowała próbę samobójczą Wokulskiego). Sam motyw na przestrzeni wieków był realizowany na wiele różnych sposobów, a szczególną popularność w literaturze polskiej zyskał w okresie Młodej Polski. Dzisiaj motyw femme fatale jest spotykany na przykład w romansach lub literaturze obyczajowej. Również warte przeczytania Sprzedaj książki Wypłaciliśmy już 14 762 004 zł za sprzedane książki w Polecamy sprawdzić -95% zł dobry zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -73% zł jak nowa zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -65% zł jak nowa zł jak nowa zł nowa Korzystaj wygodnie z naszej aplikacji

motyw nieszczęśliwej miłości w literaturze